🌿 ต้นไม้ พายุ และใจของเรา

ในบางวัน ลมพายุโหมกระหน่ำต้นไม้ในสวนอย่างไม่ปรานี
ต้นไม้บางต้น กิ่งหัก บางต้นถึงขั้นถอนรากโค่นล้มลงกับพื้น...

หากมองให้ลึก ต้นไม้ในพายุ ก็เปรียบได้กับ ใจของเรา ที่ถูกกิเลสพัดกระหน่ำ

• กิเลส เปรียบเหมือนลมพายุ — ความอยาก ความโกรธ ความหลง ที่พัดแรงจนใจหวั่นไหว 🍃
• กรรม เปรียบเหมือนกิ่งไม้หัก หรือรากที่ถูกกระชาก — การกระทำที่เกิดจากใจที่ถูกพัดไป 🌾
• วิบาก เปรียบเหมือนผลลัพธ์ — ต้นไม้ที่ตาย ต้นไม้ที่บาดเจ็บ หรือบางต้นที่รอดมาแข็งแรงขึ้น 🌱

บางครั้ง...เราก็ไม่อาจห้ามพายุได้
แต่เราสามารถ ปลูกต้นไม้ให้แข็งแรงขึ้น เพื่อให้ยืนหยัดแม้วันที่ลมแรงที่สุด 🌳

ต้นไม้ที่ยืนหยัดได้ ไม่ใช่ต้นไม้ที่ไม่เคยเจอลมแรง
แต่เป็นต้นไม้ที่ เติบโตขึ้นจากการเผชิญลมแรงนั้น ต่างหาก 🌕

ดังนั้น เมื่อใจเผชิญกิเลส ก็ไม่ต้องกลัวเกินไป
หากกิ่งไม้หัก ก็แค่ดูแลมันเบา ๆ 🍂
หากรากเสียหาย ก็แค่ค่อย ๆ ฟื้นฟู

เพราะแม้ลมแรงเพียงใด
ใจที่เรียนรู้ ก็ยังเติบโตได้เสมอ 🌼

🍃 บทกลอน: ลมหายใจของต้นไม้

ลมแรงพัดใจให้ไหว
กิเลสพริ้วไปคล้ายสายฝน
กิ่งไม้หักลงด้วยใจหม่น
แต่ยังมีรากซ่อนทนกลางพายุ 🌾

กรรมเก่า กรรมใหม่ คล้ายวัฏฏะ
หล่อหลอมรากกล้าให้แข็งอยู่
แม้ใบปลิว กิ่งขาด ไม่อดสู
ต้นไม้รู้...ฟื้นคืนด้วยแรงใจ 🌿

ลมหายใจแห่งธรรมชาติพาเรียนรู้
ใจที่พลั้ง ใจที่พลิ้ว ไม่ใช่พ่าย
ทุกการเริ่มต้นแม้เจ็บเพียงใด
คือทางใหม่ ที่ต้นไม้เลือกจะงอกงาม 🌄