🧘‍♀️ เมื่อความเมื่อยสอนใจ 🌿

ฉันเคยนั่งนิ่งๆ อยู่คนเดียว ไม่มีเสียง ไม่มีผู้คน ไม่มีอะไรเลย นอกจากลมหายใจ กับเสียงในหัวตัวเอง 🌬️🧠

ตอนแรกมันก็เหมือนจะสงบดี... แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ เริ่มปวดเมื่อยที่ขา หลังเริ่มตึง คอเริ่มล้า ความคิดก็เริ่มตะโกนดังขึ้นเรื่อยๆ ว่า "ลุกสิ จะทนทำไม" 😣🪑

นั่นแหละ... ฉันเริ่มเห็นว่า ความเมื่อย ก็คือ “ทุกข์” อย่างหนึ่ง มันไม่ต้องมาในรูปของเรื่องราวใหญ่โต ไม่ต้องมีใครทำให้เราเสียใจ ไม่ต้องมีปัญหาในชีวิต แค่การนั่งเฉยๆ นานเกินไป ก็ทุกข์ได้แล้ว 🌀

และทุกข์นั้น... ก็ผลักให้เราขยับตัว เปลี่ยนท่า นั่นแหละคือ "ทุกขัง" ความไม่อาจทนอยู่ในสภาพเดิมได้นาน 🔄

ฉันเลยนึกได้ว่า ทุกข์หลายอย่างในชีวิต ก็อาจเหมือนความเมื่อยนี้เอง มันมาเตือน ไม่ใช่เพื่อทำร้าย แต่มาให้เราขยับ... อาจเป็นการเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนวิธีมอง เปลี่ยนใจตัวเอง 🪷

บางที... เราไม่ต้องจัดการความทุกข์ก็ได้ แค่นั่งดูมันเฉยๆ เห็นมันขยับ เห็นใจเรากระโดดจากเรื่องหนึ่งไปหาอีกเรื่องหนึ่ง เห็นความคิดที่อยากจะลุกหนี 👀🧠

แล้วจู่ๆ ก็เงียบ... 🫧

แค่ชั่วขณะนั้น ฉันรู้สึกว่าได้เข้าใจอะไรบางอย่าง ที่ไม่ได้มาจากหนังสือเล่มไหน แต่อยู่ในร่างกายและหัวใจของตัวเองนี่แหละ 💫❤️